Mijn laatste jaar als twintiger …

Ik vond het vorig jaar al verschrikkelijk om 28 te worden. Gisteren werd ik 29! Ik vind het eerlijk gezegd nog erger, omdat het zo dicht bij de dertig ligt. Alhoewel er tussen 27, 28, 29 of 30 niet zo veel verschil is. Dus denk ik na waarom ik 29 worden zo erg vind. Volgens mij komt het door de verwachting die we ervan hebben als we nog veel jonger zijn. Dertig lijkt de leeftijd waarop je alles voor elkaar hebt in je leven. Een eigen huis, trouwen met de man van je dromen, een baby en natuurlijk een goede job waarin je jezelf helemaal thuis voelt en financiële zekerheid. Waarom hebben wij eigenlijk deze algemene verwachting gecreëerd? Misschien vinden we daarom ouder worden zo erg, omdat al deze verwachtingen van toen nog helemaal niet zijn ingelost. Het is mijn laatste jaar als twintiger. Ik mag dus nog een jaartje onvolwassen zijn, want volwassen worden, hoeft pas als je dertig bent. Of niet? Kan ik me pas volwassen voelen als ik dat opgesomd lijstje zou kunnen afvinken? Voel ik me nog steeds onzeker omdat ik nog niets van dat lijstje heb bereikt?

Met mijn 29 jaar, voel ik me eigenlijk nog steeds een meisje! En is er iets verkeerd met je nog steeds een meisje te voelen? Misschien moet ik dat lijstje gewoon loslaten en leven zoals het je laatste dag kan zijn! Eigenlijk voelt het vandaag net alsof ik 18 ben geworden… Soms onzeker, twijfelen aan alles, toch volwassen, maar nog steeds een meisje … Want ik kleed me nog altijd hetzelfde zoals toen met rokjes, kleedjes, topjes, bikini’s, jeans, sneakers, hakjes, …  ik leef nog steeds even onbezonnen zoals toen en feest misschien nog meer als vroeger … Het enige wat nu veranderd is, is dat ik toen studeerde en nu werk … Maar voor de rest is mijn leven nog steeds hetzelfde als toen ik 18 werd.
Er is vast een groot deel van de (bijna) dertigers die dit bovenstaande rijtje al helemaal voor elkaar heeft, maar een groot deel is waarschijnlijk – net zoals mij – nog nergens met dat lijstje. En waarom moeten we überhaupt lijstjes hebben? Go with the flow en zie wat op je pad komt … vind ik nog niet zo’n slechte ingesteldheid. En ja, het is misschien wat onvolwassen. Maar so what? 

En natuurlijk heb ik dromen, maar wanneer die uitkomen, maakt toch helemaal niet uit? Ik wil heel graag een eigen huis ja, ik wil ook heel graag trouwen met de man van mijn dromen met een mooi kleed en een super leuk feest. Ik dacht ook altijd dat ik op mijn 29e zeker wel al kindjes zou hebben, een eigen huis en ook een droomjob waarin ik 100% gelukkig ben. En ja, ik zou liever elke dag om 15 uur thuis zijn in plaats van om 18 uur. Natuurlijk zou ik liever wat meer tijd voor mezelf willen, … maar het is allemaal niet zo. Dus moet ik het leren aanvaarden. En aanvaarding is voor leeuwkes niet altijd makkelijk 😉 
Maar er is nog zeker (hopelijk) 50 jaar de tijd om dingen die je wil bij elkaar te scharrelen. En stel dat het eigen huis, trouwen, de kindjes, de droomjob er niet komen? Dan is dat heus niet zo erg toch, want dan komen er ook andere dingen in de plaats die minstens even leuk zijn! 
En nee, misschien heb ik op dit moment geen huisje, boompje, beestje, zoals ik me 10 jaar geleden had voorgesteld, maar ik geniet liever nog wat langer van de vrijheid die ik op dit moment beleef. Ik heb een geweldige familie, leuke vrienden en de allerliefste vriend! 
Mijn verjaardag heb ik samen gevierd met mijn vriendinnen. Nog steeds dezelfde groep van toen ik nog studeerde. Wij als dertigers kunnen nog steeds evengoed feesten als toen we 20 waren! En dus mag er eigenlijk maar één ding op je lijstje staan … Enjoy your life en be happy with what you have! 


Deze week komt nog een overzichtje van mijn 28 jaar voorbij 😉 !